سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بود نبود
 

با عرض سلام خدمت تمام مردم ایران زمین

نمی دانم شما عزیزان در این چند شب بیننده برنامه مستند راز از شبک چهار و مستند (ماهیان در سکوت میمیرند ) و نیز برنامه ثریا در چها شب شده اند یا نه . من فرهنگ می باشم که از زاهدان ناحیه یک برای سومین سه بطور موقت به یکی از مناطق سیستان آمده ام آن هم از سر اجبار به این منطقه با آب وهوا بد و صها مشکل دیگر تا شاید هزینه هایم کمتر شود چون در این جا اجاره خانه کمتر از زاهدان است اینها بماند چون خودم بزرگ شده شهر زابل هستم اما چند سال در زاهدان مشغول به کار بوده ام چون با مقایسه با سیستان کمی بهتر می باشد کمی. منطقه سیستان کلسیونی از عنوانی از درد رنج ناملایمت ها می باشد .هر کس از قبیل من که حقوق بگیر باشد در این منطقه از دیگران سر گردنی بالاتر می باشد (ماها نیز صورت مان را نیز با سیلی سرخ نگه می داریم ) با حقوق ناچیز باید چند خانوار از نزدیکمان را نیز تامین اعتبار کنیمبا خدا شکر که نانی برای خوردن داریم . ما هر روز در کوچه و خیابان صحنه های دلخرش می بینیم سر هر چهاراه عده زن مرد برای تکدی جلو راهتان سبز می شوند در شهری که زنان ننگ بود که گدای بکند اما حالا عادی شده است در شهر تا چشم کار می کند خانه ومغازه می باشد که برای فروش می باشد آن هم با قیمت خیلی پایین یعنی یک خانه ویلایی 200متر یرا می توان کمتر از 50میلیون خرید به روستا که می رود انگار از کویر می گذری همه زمین ها ی خشک فاقد پوشش گیاهی می باشد پدر یک نظامی بود باغی انگوری به مساحت یک هکتار داشتیم که خشک شده و هیچ چیز دستش را نگرفت و دیگران روستایان نیز همین حال روز را داشتن این مصیبت از سال 1375 شروع شود ولی مسولین ما پینهان کاری کردن می کند . واگر از بالا در این مدت خواستن کمی به مردم کمک کنند این کمک ها به یک عده کمی رسیده دیگران چون کسی را در دستگا های زیر ربط نداشتن سر شان بی کلاه می ماند . نمی دانم در حال حاضر نیز کمک های از دولت و دستگاه برای مردم در نظر گرفت می شود اما چیزی که قابل لمس باشد نیست . نمی دانم این کمک های به چه کسانی می رسد . در همین توزیع سبد کالا خیلی از کسان را که من می شناسم به آنها تعلق نگرفت که خیلی محتاج تر از فقیرهای در دیگر مناطق کشور هستند . صدا فریاد ما مردم سیستان به هیچ جا نمی رسد مثل طبیعت باد خیز که صدا به صدا نمی رسد فریاد ما به جای نمی رسد و خدایا خودت شاهد باش که مردم سیستان در اوج مظلومیت میمریم و این مظلومیت به سرنوشت ما عجین شده است . ما از مردم این کشور درخواست کمک داریم از مسولین ناامید شدایم چون آنها روز به روز بی خیال تر می گردند . ای مردمان آزاده ایرانی ما از شما ماهی نمی خواهیم مارا ماهی گیری بیاموزید نود درصد شهروندان ما در زیر خط فقر می باشند باید چه کنیم تا از این بحران و آزمایش الهی سر بلند شویم در مستند آقای عرب تکه از این فلیم نشان داده می شده که دو زن از مردم سیستان برای گدای به در خانه این برادر رفته بودن اما با مشاهده دوربین پا به فرار گذاشتن چون آبروشان بهتر از یک تکه نان می باشد . من هر روز در مدرسه شاهد درد رنج دانش اموزان می باشد که خانواده شان برای سیر کردن شکم یکا از اهالی خانواده آنها را به مدرسه می فرستند . در تماسهای که برای اطلاع خانواده گرفته می شود بیشترشان به این مسئله اذهان دارند این در حالی می باشد که مدرسه ما مدرسه خاص و نمونه می باشد بیشتشان هزینه رفت امد کودکشان ندارد که آخر هفته به خانه بروند من همکاران مجبور می شویم انها با وسیله شخصی خودمان تا یکجای برسانیم وپول لوازم تحریر ندارند در همه منطقه کمیته امداد قللک می اورد تا در روز نیکو کار یدانش آموزان پول بیاورند . می دانم نوشتم اصل مطلب را برسان اما از شما مردم ایران استدعا دارم هرجور که دستان می رسد کمک کنید . پولها جشن عاطفه های به دست مردم این مرز بوم نمی رسد و خیلی از کمک های شما عزیزان . اگر عزیزانی قصد کمک دارند خودشان شخصا بدست مردم برساند چون اطمینانی نیست که بدست اهلش برسد . اینجا همه محتاج هستند انشاالله مردم خوب کشورم این را به پا گدایی ما نگذارد چون ما چیز کمتر از ان مردم قحطی زده آفریقا نداریم اما کسی را نداریم که صدایمان را منعکس کند خدا کند که پخش این مستند کمی مردم کشورمان را بیدار کند ما مسولئن چشم یاری نداریم


نوشته شده در تاریخ یادداشت ثابت - شنبه 92/12/18 توسط amirghochi
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است | طراحی : پیچک